Berberyna na zapalenie dróg moczowych
Rośliny zawierające berberynę są tradycyjnie używane do leczenia różnych infekcji w organizmie człowieka. Jest naturalnym alkaloidem roślinnym, posiadającym 2 podstawowe funkcje w odniesieniu do działania przeciwinfekcyjnego. W odpowiednio wysokich stężeniach uzyskuje właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Pomaga także zapobiegać przyleganiu patogenów do ścian nabłonka pęcherza, dzięki czemu uniemożliwia powstanie biofilmu (działanie antyadhezyjne). Berberyna zmniejsza ekspresję fimbrii E. Coli, tym samym zapobiega przyleganiu patogenów do komórek nabłonka.
Berberyna wykazuje właściwości antyadhezyjne nie tylko w stosunku do E. Coli, również blokuje przyleganie blokuje także adhezję do nabłonka Streptococcus pyogenes (paciorkowca) w stężeniach niewystarczających do zahamowania wzrostu i zakłóca kompleksy kwasu lipoteichowego, które umożliwiają przywieranie paciorkowców do fibronektyny (białko mające wpływ na rozwój procesów zapalnych). Zapobiega podziałowi komórek pałeczek okrężnicy.
Berberyna nie wywołuje reakcji toksycznych, nie wywołuje skutków ubocznych (nawet przy dawkach blisko 10 razy większych niż w Femistinie).
Działanie berberyny
- Wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe w stosunku do (Head, 2008):
- bakterii
- wirusów
- grzybów
- pierwotniaków
- pasożytów
- Chlamydia
- Hamuje wzrost patogenów bakteryjnych, takich jak Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, , E. coli, Bacillus subtilis (Cernakova, Kostalova, 2002), (Scazzocchio et al., 2001)
Chemicznie berberyna jest benzylo tetra isochinolinem o udowodnionym działaniu w zapobieganiu biegunkom oraz właściwościach antyoksydacyjnych.
Berberyna występuje w wielu roślinach, głównie w korzeniach, kłączach i korach łodyg.
Badania pokazują, że działanie przeciwdrobnoustrojowe berberyny odnosi się do oddziaływania na białko FtsZ zaangażowane w pierwszym etapie podziału komórek bakteryjnych (Domadia i in., 2008).
Berberyna - działanie potwierdzone badaniami klinicznymi
W leczeniu zakażenia układu moczowego antybakteryjne działanie berberyny przypisywano jej zdolności do hamowania adhezji bakteryjnej do komórek nabłonka. Badanie Sun i wsp. (1988 a) wykazało że obecność siarczanu berberyny całkowicie blokuje syntezę fimbrii E. Coli.
Inne badanie Sun i wsp. (1988 b) dowiodło, że stwierdzono, że siarczan berberyny hamuje zdolność Streptococcus pyogenes do przylegania do komórek gospodarza.
Ponieważ zakażenie E. coli w drogach moczowych przypisuje się migracji patogenu z jelita, zmniejszenie obciążenia E. coli w jelitach może pośrednio zmniejszyć ZUM (Rabbani i in., 1987). W tym kontekście wykazano, że berberyna zmniejsza biegunkę wywołaną przez E. coli u ludzi i zwierząt poprzez jej działanie przeciwwydzielnicze, zmniejszając w ten sposób prawdopodobieństwo migracji bakterii do dróg moczowych (Sach i Froehlich, 1982).
- Berberyna jest skutecznym rozwiązaniem terapeutycznym w zwalczaniu infekcji bakteryjnych.
- Badanie przedstawia właściwości berberyny.
- Badaniu zostały poddane różnorodne właściwości berberyny: hamowanie formowania biofilmu, działanie przeciwzapalne.
- Przeanalizowano również badania kliniczne, które wskazują na możliwy mechanism działania berberyny w leczeniu infekcji bakteryjnych.
- Wnioski: berberyna może funkcjonować w terapiach przeciwzakażeniowych w 2 mechanizmach:
- Może przyczepiać się do protein amyloidów (nieprawidłowych białek) w biofilmie, przerywając jego stabilność i zwiększając antybakteryjną aktywność antybiotyków.
- Może konkurować z LPS (lipopolisacharydami) we wiązaniu TLR4/MD-2 (TLR4 – gen odpowiedzialny za rozpoznanie obecności lipopolisacharydu, bedącego składnikiem budowy wielu bakterii G-), co hamuje rozwój zapalenia w infekcji.